Większość z nas kojarzy Wisławę Szymborską ze znakomitą poezją i nagrodą Nobla w dziedzinie literatury w 1996 r, lecz nie każdy wie, że poetka miała słabość do oryginalnych przedmiotów i własnoręcznie wykonywanych kolaży, które sama nazywała dość skromnie – wyklejankami. Bliscy i przyjaciele Szymborskiej często otrzymywali je z okazji świąt czy innych specjalnych wydarzeń jak i bez okazji. Kolaże traktowała jak rodzaj prywatnego listu. Gdy otrzymywała listy od swoich czytelników, czasem wysyłała im własnoręcznie wykonane wyklejanki zamiast odpowiedzi. Jej wycinanki były oszczędnym w formie plastycznej, komentarzem do zwykłych, codziennych spraw. Nie brakuje jednak i wesołych prac czy dowcipnych karteczek, krótko i ironicznie pokazujących absurdy toczącego się wówczas życia, prowadzących choćby do pewnych refleksji i przemyśleń. Pierwsze kartki-kolaże zaczęły powstawać na przełomie lat 60. i 70. XX w. Dostępne wówczas w sklepach pocztówki były pozbawione estetyki lub czasami po prostu nie było ich w sprzedaży. Wyklejanki powstawały z fragmentów wycinanych z gazet, które poetka segregowała w podpisanych teczkach, by komponować z nich okolicznościowe kartki i pocztówki. Przyjaciele, którzy byli wtajemniczeni w hobby poetki, przynosili jej zabytkowe czasopisma, stare pocztówki a także przywozili jej kolorowe magazyny z obcych krajów.