Z mojego dumnego miejsca na półce, obok Złotego Globu i Złotej Palmy na Festiwalu Filmowym w Cannes, ja, statuetka Oscara, czuwam nad niezwykłą podróżą Miloša Formana. Jego historia odbija się echem wokół mnie i z każdym dniem coraz bardziej ją cenię. Miloš Forman urodził się w Czechosłowacji w 1932 roku. Jako młody człowiek przeżył tragedię, gdyż oboje rodzice zginęli w obozach koncentracyjnych podczas II wojny światowej. Pomimo tej głębokiej straty wyrósł na wspaniałego gawędziarza. Doskonalił swoje umiejętności reżyserskie na Wydziale Filmowym i Telewizyjnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze. Stworzył mocne filmy, które nie tylko zafascynowały publiczność, ale także w subtelny sposób przeciwstawiły się komunistycznemu reżimowi w Czechach. Pod koniec lat 60. zmieniające się warunki polityczne w Czechosłowacji i pokusa Hollywood sprowadziły Miloša do Stanów Zjednoczonych. Jego amerykańska podróż przyniosła takie arcydzieła jak „Lot nad kukułczym gniazdem”, „Amadeusz”, „Skandalista Larry Flynt” i „Człowiek z Księżyca”. Za każdym razem, gdy kreował magię na ekranie, ja Oscar, wiedziałem, że będę w dobrym towarzystwie przy jego pozostałych nagrodach. Pomimo sławy i blichtru, które go otaczały, nigdy nie stracił swojej istoty twórczej. Pozostał wierny swojemu czeskiemu pochodzeniu i zawsze szanował swoją ojczyznę. Jego śmiech był zaraźliwy, jego historie wciągające, a jego duch niezłomny. Z tej półki widziałem to, co najlepsze w twórczości Miloša Formana, człowieka, który zmienił osobiste zmagania w kinowe arcydzieła. I choć jestem tylko cichym obserwatorem, zwykłą statuetką uznania, stoję dumnie i daję świadectwo dziedzictwa prawdziwego artysty.