Solidarność to ruch robotniczy w Polsce, który rozwinął się pod koniec lat 70-tych XX wieku. Gromadził ludzi przeciwstawiający się komunistycznej władzy. Ponieważ partia komunistyczna miała monopol na rządzenie i nie dopuszczała nikogo innego do władzy, a w kraju sytuacja ekonomiczna była tragiczna, ludzie zaczęli protestować. Symbolicznymi postaciami tego ruchu byli m. in. Lech Wałęsa oraz Anna Walentynowicz. Strajk (czyli protest przez zaprzestanie pracy) w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku doprowadził do przeobrażenia się ruchu społecznego w Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”. Impuls wolności zapoczątkowany podczas letnich protestów ostatecznie obalił komunizm. Ruch ten stanowił przykład dla wielu narodów do naśladowania, tym bardziej, że jego bohaterami stali się zwykli ludzie (do Solidarności zapisało się ponad 10 mln Polaków). Za przełom ostatecznie uznaje się pierwsze, wolne (choć jedynie częściowo) wybory, które miały miejsce 4 czerwca 1989 roku w których „Solidarność” odniosła druzgocące zwycięstwo. Po tych wydarzeniach w innych państwach nastąpiły podobne przełomy. Ruch robotniczy „Solidarność” zapoczątkował demokratyczne zmiany w Polsce i pokojową transformację, dzięki czemu dziś Polska to demokratyczny kraj, w którym każdy ma prawo do samostanowienia, wolności poglądów i swobodnego wypowiadania się. Dla upamiętnienia tego ruchu powołano w Gdańsku Europejskie Centrum Solidarności, które mieści się przy Placu Solidarności 1.