Legenda głosi, że w XIII wieku, polski duchowny, dziś św. Jacek Odrowąż jadąc na misje na Ruś Kijowską napotkał bagna i stracił konia. Głody i spragniony udał się do najbliższej wsi, gdzie spotkał żniwiarzy i poprosił o pomoc. Żeńcy napoili go, ale nie mieli nic do jedzenia. Św. Jacek polecił im przygotować mąkę, twaróg, liście kapusty i pieczarki. Mieszkańcy wsi wykonali wszystko, co nakazał im święty: ulepili pierogi, połowę ugotowano, a połowę upieczono i ułożono w misce św. Jacka. Na ucztę zostali zaproszeni wszyscy mieszkańcy wsi. Uważano to za cud, że można było zrobić danie z dostępnych we wsi produktów. Ksiądz sam tak bardzo zachwycił się tym daniem, że postanowił przywieźć je ze sobą do Polski. Z czasem jednak pierogi stały się jedną z najpopularniejszych potraw w Polsce i tak jest do dziś. Pierogi słyną z różnorodności-mogą być z nadzieniem mięsnym i warzywnym, z ciasta drożdżowe, z owocami, wytrawne i słodkie. Niektórzy twierdzą, że nazwa „pierogi” pochodzi od starosłowiańskiego słowa „pir” oznaczającego ucztę, przyjęcie, wesołe zgromadzenie. Co roku w okolicach 17 sierpnia na Małym Rynku w Krakowie, jak w innych polskich miastach odbywa się Festiwal Pierogów. Jest to dzień, w którym, Kościół Katolicki wspomina właśnie świętego Jacka Odrowąża. Twórcy najlepszych pierogów na festiwalu nagradzani są co roku statuetką św. Jacka.