Gdy deszcz delikatnie stukał w okno, młody Tomasz rozejrzał się po pokoju, szukając czegoś zabawnego dla zabicia czasu. Zauważywszy na półce pudełko z kartami, ochoczo je chwycił, zachęcony kolorowymi ilustracjami. "Tato," zapytał z iskierką podekscytowania, "możemy zagrać w tę grę?". Jego ojciec, Petr, zaśmiał się widząc znajome karty. "Ach, Pexeso! Czy wiesz, mój chłopcze, że ta gra jest czeskim wynalazkiem? Pierwotnie pochodzi od wyrażenia "pekelně se soustřed", co oznacza "skoncentruj się jak diabli". Oczy Tomasza rozszerzyły się ze zdziwienia. "Naprawdę?" Petr skinął głową. "Celem gry jest znalezienie pasujących do siebie par kart. Każda karta ma ilustrację lub obraz, a jej para ma ten sam obraz. Karty są tasowane i układane obrazkami do dołu. Gracze na zmianę odwracają dwie karty, próbując znaleźć pasującą parę. Po znalezieniu pary, gracz zatrzymuje ją i wykonuje kolejną turę. Gra trwa do momentu znalezienia wszystkich par. Gracz z największą liczbą par wygrywa". Tomasz potasował karty, zaintrygowany. "Jak to się stało, że stała się popularna?" Petr odchylił się do tyłu, wspominając. "Cóż, gra stała się wielkim hitem w Czechosłowacji. Została stworzona w 1965 roku, a jej prostota, w połączeniu z wyzwaniem pamięci i koncentracji, spodobała się wszystkim grupom wiekowym. Z czasem Pexeso rozprzestrzeniło się na inne kraje i stało się znane jako "Pairs" lub "Memory". Pojawiły się różne wersje o różnej tematyce - zwierzęta, punkty orientacyjne, postacie, co tylko chcesz". Tomasz zaczął układać karty w rzędach. "Rozumiem, dlaczego jest popularna. To świetna zabawa i wyzwanie!" "Rzeczywiście. Nie chodzi tylko o pamięć, ale także o obserwację i strategię. I łączy ludzi - rodziny, przyjaciół". Tomasz uśmiechnął się. "Chcę zagrać teraz! Będziesz moim przeciwnikiem?"