Ach, znowu te krzyczące mewy... Gdybym nie był kamiennym lwem, na Boga, złapałbym je i oskubał. To by ich nauczyło! Wiem, że krążą nade mną nie dlatego, żeby mnie zirytować, ale dlatego, że przyciąga je światło lamp ulicznych. Zdążyłem się do nich przyzwyczaić, bo nie wczoraj zainstalowano pierwszą latarnię między Parlamentem a Dunajem, podobnie jak iluminacja budynku parlamentu jest już od dłuższego czasu. Nie jestem zadowolony z tego, że nazwano to miejsce „Parlamentem”, a nie jego oficjalną nazwą, Domem Narodu…To w rzeczywistości jest dom kraju, od 1896 roku spotykają się tu posłowie Węgierskiego Zgromadzenia Narodowego, mimo że budynek nie był wtedy jeszcze gotowy. Budowę rozpoczęto w 1885 r., a zakończono dopiero w 1904 r., Imre Steindl, który zaprojektował budynek, nigdy go nie ukończył. Fakt, że układ wewnętrzny budynku jest podzielony na izbę niższą i izbę wyższą, podobnie jak budynek parlamentu angielskiego, jest usprawiedliwieniem dla nazwy parlament. Co więcej, czwórka „rodzeństwa” ośmiu marmurowych monolitów znajdujących się obok kamiennych schodów zdobi także londyński parlament. Nie przeszkadza mi jednak to, że zamiast w Londynie znalazłem się w Budapeszcie. Co za panorama! Każdego dnia budzę się i zasypiam patrząc na Zamek Królewski i Most Łańcuchowy, a mój budynek jest piękny dzięki fuzji stylów. Plan budynku o długości 286 metrów jest barokowy, ale ogólny efekt jest neogotycki, a do jego budowy, z wyjątkiem wspomnianych kolumn, wykorzystano wyłącznie materiały krajowe. Skąd wiem tak dużo? Gdybyś wysłuchał tylu wycieczek z przewodnikiem, co ja, też byś dużo wiedział. Przykładowo fakt, że jest on ozdobiony w sumie 386 herbami należącymi do najróżniejszych części kraju, krajów partnerskich, oraz miast - także podkreśla że jest to Dom Narodu.