Urodziłem się w 1880 roku w Košariská jako szóste dziecko proboszcza parafii Evajnelice Pavla Štefánika. Studiowałem inżynierię lądową w Pradze. Po dwóch latach przeniosłem się na Wydział Filozoficzny, gdzie studiowałem matematykę i astronomię. Byłem bardzo zainteresowany wykładami profesora T. G. Masaryka na temat filozofii, które stanowiły podstawę naszej przyszłej współpracy politycznej. Po studiach wyjechałem do Paryża, gdzie pracowałem jako asystent astrofizyka. Byłem pionierem metod badania Słońca. Otrzymałem wiele nagród za osiągnięcia naukowe i dyplomatyczne. Od 1915 r. jako obywatel francuski zgłosiłem się na ochotnika do sił powietrznych. W czasie wojny informowałem francuskich polityków i dziennikarzy o trudnej sytuacji Słowaków na Węgrzech. Przedstawiłem politykom propozycję utworzenia wolnych państw, które powstałyby w wyniku rozpadu Austro-Węgier. W 1916 r. wraz z Masarykiem i Benešem założyłem Czechosłowacką Radę Narodową, najwyższy organ czesko-słowackiego zagranicznego ruchu oporu. Później udało mi się oficjalnie utworzyć czesko-słowacką armię we Francji. Już w 1916 r. wyznaczyłem nowe granice Czechosłowacji, Rumunii, Jugosławii i Węgier, które zostały później zaakceptowane w porozumieniu z Trianon. Po wielu latach spędzonych za granicą, w końcu wróciłem do domu w niedzielę, 4 maja 1919 roku. Wsiadłem na pokład samolotu, gdzie towarzyszyło mi dwóch włoskich pilotów. Mieliśmy wylądować na lotnisku w Vajnorach koło Bratysławy. Samolot jednak nie wylądował, ponieważ nagle rozbił się w pobliżu Ivanki pri Dunaji. Wszyscy członkowie załogi zginęli. Jestem pochowany na kopcu w Bradlo, w mojej ojczyźnie.