Ludzie często mówią, że są znudzeni swoją pracą, że są przez „wypaleni”. Nie wiem, jak inni, ale ja nadal kocham moją pracę, mimo że nie wczoraj ją podjąłem. Od 1909 roku strzegę wejścia do Mauzoleum (czyli grobowca) Kossutha, tutaj, na cmentarzu przy ulicy Fiumei w Budapeszcie. Jeśli kiedykolwiek go odwiedzisz, zobaczysz, że mauzoleum jest naprawdę imponującą budowlą, a wejścia strzegą dwa groźne lwy. Jestem jednym z nich, tym po prawej. Niestety rzadko można wejść do grobowca, ale wierzcie mi, w środku jest pięknie. Ostrożność jest zrozumiała, ponieważ pochowany jest tu jeden z najwybitniejszych węgierskich polityków XIX wieku, Lajos Kossuth. Jakie on miał życie! Urodził się w 1802 roku w węgierskiej rodzinie szlacheckiej. Studiował prawo, ale potem zajął się polityką. Jego głównym celem była niepodległość Węgier i odłączenie się Węgier od Cesarstwa Austriackiego. Nie jest więc zaskakujące, że odegrał poważną rolę polityczną podczas rewolucji i wojny o niepodległość lat 1848–1849, a także w latach wcześniejszych. W czasie rewolucji był najpierw ministrem finansów, następnie został wybrany na przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej, ostatecznie mianowano go zwierzchnikiem całego wojska. Po przegranej wojnie o niepodległość on i jego żona musieli uciekać z Węgier. Najpierw znaleźli schronienie u sułtana osmańskiego, następnie udali się do Anglii, odwiedzili Amerykę i ostatecznie osiedlili się w Turynie we Włoszech. Jako wygnaniec nadal miał na sercu sprawę wolności węgierskiej i wspierał ją nawet po 1867 r. Jego powrót na Węgry mógł jednak nastąpić dopiero w 1894 r., po jego śmierci. Mauzoleum zbudowano później, ale tutaj, otoczony miłością i szacunkiem Węgrów, mógł wreszcie odnaleźć spokój.