Od chwili, gdy zobaczyłem but, byłem zaintrygowany jego potencjałem. Nie tylko jako obuwie, ale jako szansa. Nazywam się Tomasz Bata i oto historia tego, jak przekształciłem małą rodzinną pracownię obuwniczą w Zlínie w Czechach w światowego giganta obuwniczego. Nie chodziło tylko o wykonanie buta; chodziło o zapewnienie jakości, przystępnej ceny i wizji lepszej przyszłości. Zawsze wierzyłem w zasadę: „Nasz klient, nasz Pan”. Kluczowe było zrozumienie potrzeb klienta i upewnienie się, że każdy but wnosi do jego życia zarówno wygodę, jak i styl. To przekonanie skłoniło mnie do wprowadzenia kilku innowacji, które są obecnie standardem w branży obuwniczej. Ale moja podróż nie dotyczyła tylko butów; chodziło o społeczność i jej ludzi. Na początku XX wieku Zlín przekształcił się z sennego miasteczka w tętniący życiem ośrodek miejski. Zainspirowany miastami-ogrodami w Anglii zapragnęłem stworzyć modelowe miasto wokół firmy obuwniczej Bata. W mieście znajdowały się szkoły, szpitale i nowoczesne mieszkania dla pracowników, co odzwierciedlało moją wizję poprawy życia wszystkich osób związanych z biznesem. Moja mantra: „Pracuj wspólnie, żyj indywidualnie” stała się podstawą wyjątkowej struktury organizacyjnej firmy. Przywództwo nie polegało na hierarchii; chodziło o mentoring i wspieranie innowacji na każdym poziomie. Niestety, koniec mojego życia był przedwczesny, zginąłem w katastrofie lotniczej w 1932 roku, ale mój duch żyje dalej. Mój przyrodni brat Jan, a następnie mój syn Tomasz Junior kontynuowali moje dziedzictwo, kierując firmą w trudnych czasach, w tym, w czasie wojen światowych i nacjonalizacji w czasach komunizmu. Dziś marka Baťa jest silna, a jej sklepy są na wszystkich kontynentach. W swej istocie pozostaje wierna swoim korzeniom – napędzana zaangażowaniem w jakość, społeczność i podstawowe wartości, które wyznaczyłem. Nazywam się Tomasz Bata i choć już mnie tu nie ma, każdy but Baty niesie ze sobą część mojego marzenia, mojej wizji i mojego nieustannego dążenia do doskonalenia.