W królestwie czeskich bajek i opowieści istnieję ja - diabeł, ale nie taki, jakiego można sobie od razu wyobrazić. Tutaj, w naszej krainie magicznych opowieści, nie wszystkie diabły są złośliwe. W rzeczywistości niektórzy z nas nie są złośliwi. Pozwól, że podzielę się z tobą moją historią. Większość ludzi zna diabły jako złośliwe istoty, zawsze chętne do wywołania chaosu. I tak, nie zaprzeczę, że mamy swoje bezczelne momenty. Ale podczas gdy niektórzy z moich towarzyszy rozkoszują się psotami, ja zawsze czułem pociąg do dobroci, potrzebę zrównoważenia rzeczy. Każdego roku, 5 grudnia, Święty Mikołaj, anioł i diabeł (taki jak ja) przemierzają mroźne ulice czeskich wiosek i miasteczek. To tradycja, której jesteśmy wierni. Odwiedzamy dzieci, oceniając, czy przez cały rok były grzeczne, czy psotne. Aniołek nagradza grzeczne dzieci słodyczami, Święty Mikołaj udziela mądrych rad, a my, diabły? Cóż, tradycyjnie jesteśmy tam, aby trochę postraszyć i przypomnieć im o znaczeniu dobrego zachowania. Przez lata widziałem niezliczone łzy, mieszankę prawdziwego strachu i żartobliwych chichotów. Zdałem sobie sprawę, że moja rola, choć zakorzeniona w tradycji, może ewoluować. Zamiast straszyć, mogłem żartować, łaskotać i rozśmieszać dzieci. A jeśli chodzi o klasyczne czeskie bajki? Są pełne opowieści o diabłach zawierających pakty, próbujących przechytrzyć wieśniaków lub dających się oszukać. Podczas gdy niektórzy z moich kolegów diabłów odgrywają rolę antagonisty, w innych historiach możemy być bohaterem, mądrym doradcą lub po prostu niezrozumianym stworzeniem szukającym odkupienia. Tak więc, następnym razem, gdy usłyszysz opowieści o czeskich diabłach lub będziesz świadkiem corocznej tradycji św. Mikołaja, pamiętaj, że diabły, podobnie jak ludzie, występują we wszystkich odcieniach. Zawsze pamiętaj, że nawet w najbardziej złośliwym diable może kryć się iskierka dobra, która tylko czeka, by zabłysnąć.