Król Polski w latach 1674–1696, jeden z najwybitniejszych monarchów i znakomity dowódca wojskowy. Wcześniej hetman wielki koronny oraz marszałek koronny. Podczas 20 lat panowania zapewnił Rzeczypospolitej spokój i stabilizację. Wydarzeniem, które przyniosło królowi Janowi III Sobieskiemu międzynarodową sławę była zwycięska bitwa pod Wiedniem, w roku 1683 r. Po zaatakowaniu Wiednia przez wojska Imperium Osmańskiego, Jan III Sobieski jako sojusznik Austrii, wyruszył wraz ze swoją armią na pomoc miastu. W bitwie, która miała miejsce 12 września 1683 r., sprzymierzone wojska austriacko-niemiecko-polskie dowodzone przez Jana III Sobieskiego pokonały w spektakularny sposób wojska tureckie. Tym samym zatrzymany został dalszy najazd wojsk tureckich na Europę. Jan III Sobieski został ogłoszony obrońcą wiary chrześcijańskiej i międzynarodowym bohaterem. Jan III Sobieski był osobą wszechstronnie wykształconą; humanistą, podróżnikiem i poliglotą, biegle władającym kilkoma językami (łacina, francuski, niemiecki, włoski, turecki i greka). Był znawcą i miłośnikiem literatury, kolekcjonującym tysiące egzemplarzy książek. Był pasjonatem geografii, a także członkiem Akademii Argonautów – włoskiego towarzystwa geograficznego. Interesował się także astronomią, był mecenasem sztuki, wspierającym polskich architektów, humanistów, astronomów i matematyków. Król Jan III Sobieski zmarł w 1696 r., pochowany został na Wawelu w Krakowie, zaś jego serce spoczywa w Kaplicy Kapucynów w Warszawie.