Od 1993 roku jestem wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Mój teren ma powierzchnię 4ha i jest jednym z największych kompleksów ruin zamkowych w Europie Środkowej. Budowę średniowiecznego zamku na trawertynowym wzgórzu datuje się na początek XII wieku. Pierwsza wzmianka o mnie pochodzi z roku 1120. Od początku moją funkcją była twierdza graniczna na północnej granicy państwa węgierskiego. Potem na kilka stuleci stałem się rezydencją księdza spiskiego i tym samym głównym ośrodkiem władzy świeckiej na Spiszu. W drugiej połowie XV wieku zyskałem nowego właściciela. Zajmował się moją odbudową i chciał wybudować reprezentacyjną rezydencję szlachecką. Zbudował pałac, salę rycerską i kaplicę św. Elżbiety. W moich komnatach urodził się także jego syn, późniejszy król Węgier. W 1780 roku nawiedził mnie pożar, który zniszczył zespół zamkowy i stopniowo zamienił go w ruinę. Dopiero konserwatorzy, którzy w 1970 roku rozpoczęli wymagającą konserwację murów i pałaców zagrożonych niestabilnością podłoża, zapobiegli całkowitej rozbiórce. Podczas mojej wizyty można zobaczyć eksponaty dotyczące historii zamku, średniowiecznej broni i sprawiedliwości feudalnej.