Znajduję się w Parku Narodowym Wielka Fatra, w lokalnej części Rużomberka. Jestem jedną z najczęściej odwiedzanych słowackich osad. Można tu znaleźć niezwykłą oazę architektury ludowej, która została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pierwsza wzmianka o mnie pojawiła się w roku 1376. Jako jedyna wieś na Słowacji nie zostałam zastąpiona w żaden sposób przez nowe budownictwo i stanowię unikalny zespół oryginalnych budowli ludowych. Pierwotnie byłem osadą drwali, pasterzy i rolników. Zostałam oceniona jako najlepiej zachowana rezydencja tego typu w łuku karpackim. Jestem przykładem typowej osady z dwurzędowymi ulicami z długimi podwórkami. Mniej więcej pośrodku dzielę się na dwie ulice. Jedna z nich prowadzi do kościoła Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, a druga prowadzi w dół stromego wzgórza do podnóża wzgórza Sidorowo. W centrum osady znajdują się dwa najczęściej fotografowane obiekty Vlkolíńca - dwukondygnacyjna dzwonnica zrębowa z 1770 r. stojąca na kamiennym cokole oraz studnia z bali z 1860 r. Chronione obiekty osady obejmują 45 drewnianych domów z zagrodami z 1860 r. Sposób ich konserwacji był wyjątkowy. Dwa razy w roku malowano je farbą wapienną w kolorze niebieskim, różowym i białym. Typowym przykładem domu Vlkolínec jest dom chłopski – jeden z eksponatów Muzeum Liptowskiego w Rużomberku. Posiada dobrze zachowany podział, a wystrój wnętrz ukazuje sposób życia mieszkańców osady z XIX wieku. Pozostałe budynki znajdujące się w rezerwacie zabytków są zamieszkałe. Mieszka tu 30 mieszkańców, więc odwiedzający muszą zadowolić się samym obejrzeniem ich z zewnątrz. Latem odbywa się tu także kilka ciekawych wydarzeń.