Wyglądam jak parasol ze sznurkami. Wykorzystują mnie w lotnictwie, kosmonautyce, motoryzacji czy sporcie. Leonardo da Vinci po raz pierwszy zaczął myśleć o mnie już w średniowieczu. Jego projekt z lat 1480-1483 zachował się do dziś. Później, w XVIII wieku, wykorzystano mnie do ratowania uszkodzonego balonu na ogrzane powietrze. W tym czasie do mojej produkcji używano jedwabiu, który był odpowiedni ze względu na swoją wytrzymałość i niewielką wagę. Słowacki Štefan Banič jest również jedną z ważnych osób, które przyczyniły się do mojego nowoczesnego rozwoju. W 1913 roku stworzył on swój własny spadochron w kształcie parasola. Konstrukcja została przymocowana wokół jego ciała w okolicy klatki piersiowej. Opatentował mnie, ale eksperci wątpią, czy naprawdę działałem. Amerykańska armia kupiła mnie od niego. W XX wieku lotnictwo zaczęło się szybko rozwijać. Spadochrony były potrzebne do ratowania pilotów. Moje stare poprzedniki były zbyt nieporęczne i nie mogły być używane. Wtedy rosyjski wynalazca zapakował mnie do plecaka, który piloci nosili na plecach za pomocą uprzęży. Po II wojnie światowej duża liczba spadochronów przestała być używana zgodnie z ich przeznaczeniem. Doświadczeni spadochroniarze zaczęli skakać dla zabawy i w ten sposób narodził się nowy sport - spadochroniarstwo.