Wiele osób uważa, że życie rzek jest nudne, ale wcale tak nie jest. Weźmy tylko moje, życie Dunaju. Bez przesady można powiedzieć, że każda kropla wody zabiera mnie w szaloną podróż. Mój początek ma miejsce w Schwarzwaldzie w Niemczech, gdzie jestem tylko małym strumieniem. W rzeczywistości dwa małe strumienie, Breg i Brigach, łączą się, abym mógł wyruszyć. Następnie pokonuję 2850 kilometrów do Morza Czarnego, gdzie nasza podróż kończy się w ujściu delty, zanim wpadnię do morza. W międzyczasie mijam wspaniałe krajobrazy... Dziesięć krajów, niezliczone miasta, w tym cztery stolice: Wiedeń, Bratysławę, Budapeszt i Belgrad. To nie jest nic, prawda? Co więcej, podążając w kierunku morza, ja również nieustannie się zmieniam. Ja, mały strumyk, mam już 350 metrów szerokości w pobliżu Budapesztu, 1300 metrów szerokości w pobliżu Belgradu, podczas gdy na Dolnym Dunaju osiągam nawet 15 kilometrów. Wraz z tym, oczywiście, wzrasta również moja masa wody i prędkość. Nie wspomniałem jeszcze o tym, jak bardzo mogę przybrać wody podczas wiosennych powodzi i jak bardzo może spaść poziom wody podczas letnich susz. Wszystko to dzieje się ze mną od miliona lat, ale nawet wtedy zdarzają się nieoczekiwane zwroty akcji, takie jak powódź w Peszcie w 1838 roku. Nie wspomniałem jeszcze o wielu roślinach i zwierzętach, które żyją ze mną lub które spotykamy po drodze. No dobrze, dość tego gadania. Właśnie przypłynął statek, na którym grają napisany o mnie walc Błękitny Dunaj. Bardzo lubię tę piosenkę, więc zamierzam jej posłuchać.