Jestem Lukáš, szef kuchni tradycyjnej czeskiej restauracji i mam słabość do jednego dania: słynnego smażonego sera (po czesku „Smažený sýr”). Za każdym razem, gdy patrzę na blok sera Edam lub Hermelín, moje serce bije szybciej w oczekiwaniu, że zamienię go w chrupiący, lepki przysmak, którego nigdy nie mają dość miejscowi i turyści. Pochodzenie smażonego sera jest przedmiotem dyskusji, ale pewne jest to, że po II wojnie światowej zaczęło brakować mięsa, a pomysłowi czescy kucharze zaczęli używać sera jako substytutu białka. W rezultacie powstało kultowe danie, które do dziś jest uwielbiane przez wielu. Przygotowanie smażonego sera to sztuka. Zaczynam od ukrojenia grubego plasterka sera, zazwyczaj edamskiego, ze względu na jego doskonałe właściwości topienia. Zanurzam je starannie w jajku, a następnie panieruję w bułce tartej i upewniam się, że jest dobrze pokryty bułką, aby podczas smażenia zachować jego kremową konsystencję w środku. Skwierczenie i aromat sera uderzającego w gorący olej na patelni jest odurzający. To nie tylko gotowanie; to przedstawienie, które powtarzałem niezliczoną ilość razy, ale nigdy mi się nie znudziło. Często podaję go tradycyjnie na sałacie z sosem tatarskim i dodatkiem frytek. Najważniejsze jest jednak, aby podać go natychmiast, gdy jest gorący, aby goście przeżyli ten idealny moment, gdy kroją ser i wypływa kaskada roztopionej dobroci. Widziałem radość, jaką to wywołuje na twarzach ludzi. Rodzice przedstawiający swoim dzieciom pierwszy kęs smażonego sera, turyści wykrzykujący zachwyt, gdy odkrywają nowe ulubione danie, lub miejscowi przy każdym kęsie wspominający swoje dzieciństwo. W świecie, który nieustannie ewoluuje, ze stale zmieniającymi się trendami kulinarnymi, pocieszająca jest świadomość, że niektóre dania pozostają ponadczasowe. Dla mnie smażony ser to coś więcej niż tylko danie; to symbol czeskiej kultury, odporności i innowacji. Za każdym razem, gdy go podaję, prezentuję nie tylko posiłek, ale kawałek historii, tradycji i doświadczenia, które łączy pokolenia.