Serce Julii zawsze biło nieco szybciej, gdy zbliżała się do domu z dzieciństwa. Nie była to tylko nostalgia czy znajomość wydeptanego bruku pod jej stopami. Dziś była niedziela, dzień ich cotygodniowego zjazdu rodzinnego, a jej mama przygotowywała najbardziej lubiany posiłek Julii: polędwicę wołową z sosem śmietanowym, czyli, jak czule nazywają to Czesi, „Svíčková na smetaně”. Jeszcze zanim otworzyła drzwi, z kuchni uniósł się aromat potrawy, mieszanka marynowanej wołowiny, gęstego kremowego sosu, nuty cytryny i słodyczy żurawiny. Był to zapach, który przywoływał mnóstwo wspomnień z dzieciństwa. Siedząc przy stole w jadalni, jej mama wspominała: „Wiesz, kochanie, Svíčková nie jest tylko Twoim ulubionym daniem. To danie uwielbiało wiele osób, podobno nawet Franz Kafka był jej fanem. To danie jest głęboko zakorzenione w naszej pamięci. To czeska historia.” Julia skinęła głową, delektując się każdym kęsem. Delikatna wołowina, oblana bogatym, kremowym sosem, w towarzystwie czeskich knedlików, które doskonale wchłaniały smaki. Dodatek dżemu żurawinowego z boku i plasterek cytryny podkreślają głębię smaków. Każdy element był świadectwem kulinarnych umiejętności jej matki i głębokich tradycji kuchni czeskiej. Kiedy rodzina śmiała się, rozmawiała i jadła obiad, Julia pomyślała o tym, jak to danie, tak proste, a jednocześnie skomplikowane, stanowi piękne przedstawienie czeskiej kultury. Mieszanka tradycji, wspomnień i historii podana na talerzu. Historie cesarzy i zwykłych ludzi, których połączyła miłość do Svíčkovej, są teraz kontynuowane w niedzielnych tradycjach jej rodziny.