W czasach średniowiecznych na wyższej wieży kościoła Mariackiego strażak dawał sygnał od otwarcia do zamknięcia bram krakowskich. Był on także stróżem Krakowa, który wypatrywał pożarów i wrogów zbliżających się do miasta. Pewnego dnia Tatarzy zaatakowali Kraków. Wtedy czuwający strażak zaczął trąbić, ostrzegając przy tym mieszkańców. Jak mówi legenda w trakcie trąbienia strzały tatarskie przeszyły jego gardło, i hejnał nagle się urwał. Trębacz zginął od strzały, a pamięć o nim pozostała na zawsze właśnie w granym hejnale, który urywa się w takim samym momencie, gdy przestał grać ją strażnik. Hejnał rozbrzmiewa na cztery strony świata. Ale czy wiecie, dla kogo jest odgrywany na każdą ze stron? Otóż: hejnał w stronę Wawelu odgrywany był dla samego króla, w stronę wieży ratuszowej – dla burmistrza i radców, w stronę Bramy Floriańskiej i Barbakanu – przede wszystkim, by powitać przybywających gości, zaś w stronę Małego Rynku – dla kupców i handlarzy. 24-godzinne dyżury na wieży pełni dwóch hejnalistów państwowej straży pożarnej. Dlatego wykonują oni utwór hejnału po 48 razy w ciągu doby! Hejnaliści muszą pokonać około 300 schodów, aby dojść na swoje miejsce pracy w wieży kościoła Mariackiego. Tym samym jest to jedno z najwyżej położonych miejsc pracy w Polsce – grają melodię na wysokości 81 metrów! W samo południe jest on nadawany w Programie I Polskiego Radia – może go wtedy usłyszeć każdy.