Kim jestem? Jestem fujarą, symbolem słowackiej muzyki ludowej. Jestem słowackim ludowym instrumentem dętym drewnianym. Używali mnie pasterze podczas pasienia owiec, a także podczas różnych uroczystości i smutnych okazji. Nadali mi nazwę od słów fujavica, fujat, fujak, które pierwotnie oznaczały każdy instrument, który brzmiał poprzez wydmuchiwanie powietrza z ust grającego. Moje korzenie sięgają końca XV wieku, ale uważa się, że ukształtowałam się dopiero pod koniec XVII wieku. Moim prawdziwym domem jest górski region środkowej Słowacji. Dziesiątki kilometrów na wschód, południe i zachód od wzgórza Poľana. Składam się z dwóch głównych części: gwizdka i kanału powietrznego. Moja całkowita długość wynosi od 100 do 150 cm. A czy wiesz, z czego jestem zrobiona? Z drewna czarnego bzu, jesionu, klonu lub czerwonego cisu. 25 listopada 2005 roku otrzymałam potwierdzenie wpisu na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO w ramach uroczystej proklamacji, w której UNESCO wyróżniło łącznie 43 dzieła.