Naszły mnie wspomnienia, gdy podawałem kopertę zawierającą przepis na ciasto Dobos urzędnikowi Metropolitalnego Zarządu Przemysłu Cukierniczego i Piernikowego. To tak, jakby Krajowa Wystawa Powszechna w Budapeszcie w 1885 roku odbyła się wczoraj. Ten dzień tak żywo wyrył się w mojej pamięci, że ilekroć o nim pomyślę, zawsze mam wrażenie, jakby to było wczoraj. Niemal widzę kelnera podającego talerz austriackiemu cesarzowi Franciszkowi Józefowi i jego żonie cesarzowej Elżbiecie. Gdy ich widelce rozbiły lukier ze stopionego cukru, wsunęły się pomiędzy czekoladowy krem maślany, który równomiernie wypełnił szczeliny pomiędzy pięcioma warstwami ciasta. Ich Królewskim Mościom mój tort smakował tak samo jak całej Europie. Z zadumy wyrwało mnie pytanie urzędnika. „Zgodnie z wcześniejszym zapisem wystawiliśmy umowę, zgodnie z którą od tego roku, tj. 1906, przepis może być swobodnie stosowany przez każdego członka stowarzyszenia branżowego. Proszę o podpis tutaj, gdzie jest napisane József C. Dobos.”