Starożytne miasto położone we wschodniej części Spisza jest dosłownie skarbem kulturowym i historycznym. Dzięki swojej bogatej przeszłości z wieloma zabytkami architektury i słynną historią jest jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów słowackich miast. Od 2009 roku miasto jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pierwsza wzmianka o mnie pojawia się w dokumencie z 1249 roku pod nazwą Leucha. Byłem po prostu osadą prosperującą z dogodnego położenia na szlaku handlowym Via Magna. Szybko wyrosłem na miasto, w którym obowiązuje wiele zasad. W krótkim czasie stałem się głównym ośrodkiem kolonizacji niemieckiej na Spiszu, a później awansowałem na stolicę Wspólnoty Sasów Spiskich. Lewocza została później ogłoszona wolnym miastem królewskim. Na rynku znajduje się rzymskokatolicki kościół parafialny św. Jakuba, będący jedną z najważniejszych budowli sakralnych na Słowacji. Szczególnie cenne jest wnętrze kościoła, będącego unikalnym muzeum średniowiecznej sztuki sakralnej. Główny drewniany ołtarz św. Jakuba, o wysokości 18,6 m, jest najwyższym tego typu na świecie. Został wykonany z drewna lipowego w warsztacie mistrza Pawła z Lewoczy. Mówi się, że mistrz Paweł nadał swoją podobiznę jednemu z dwunastu posągów apostołów przedstawionych na ołtarzu. Do kościoła parafialnego przylega budynek dawnego ratusza w Lewoczy, który jest jedną z najwspanialszych budowli architektury renesansowej. Na placu znajduje się klatka wstydu, która w przeszłości służyła do publicznego zastraszania. Wysoko nad miastem wznosi się Mariańska Góra, po której co roku odbywają się pielgrzymki. Dziesiątki tysięcy wiernych w długich tłumach wspina się na górę, aby wspólnie dziękować Matce Marii.