Urodziłem się w Slanicach na Orawie, studiowałem teologię w Trnawie, Wiedniu i Bratysławie. Pracowałem jako kapelan w dzisiejszym Bernolákovie, jako sekretarz arcybiskupa wikariatu w Trnawie, później aż do śmierci jako dziekan i administrator Głównej Szkoły Miejskiej w Novych Zámkach, gdzie również jestem pochowany. Moja praca i wysiłki nie znalazły poparcia ani wśród ludu, ani wśród burżuazji. Podstawą powstania literackiego języka słowackiego był tak zwany kulturalny język zachodniosłowacki. Nie brałem pod uwagę formy drukowanej, ale głównie podkreślałem wagę ustnej praktyki językowej, czyli potoczne użycie języka. Jestem pionierem języka słowackiego głównie dlatego, że konsekwentnie nalegałem na odróżnienie słowackiego idiomu literackiego od czeskiego idiomu literackiego, który był używany na terytorium Słowacji wyłącznie w formie książkowej lub pisemnej, a nie w formie potocznej. Wysiłki zmierzające do wprowadzenia "czystego słowackiego" do kulturowych funkcji języka pod koniec XVIII wieku w pełni odpowiadały zaawansowanemu etapowi rozwoju świadomości słowackiej "plemienności" narodowej. Była to uzasadniona część formowania się nowej ideologii narodowej, która rozumie naród, między innymi, jako jednolitą wspólnotę językową.