Urodziłem się w Uhrovcu, w tym samym domu co Ľudovít Štúr. Dorastałem w ZSRR, gdzie moi rodzice przyjechali do pracy. Po powrocie na Słowację pracowałem jako robotnik. W 1944 r. wstąpiłem do SNP. Po II wojnie światowej zostałem zawodowym politykiem. Stopniowo zajmowałem kilka stanowisk w aparacie państwowym i coraz wyższe stanowiska w kierownictwie Komunistycznej Partii Czechosłowacji. W 1968 r. stanąłem na czele ruchu, który próbował zreformować system komunistyczny w Czechosłowacji. Ten ruch reformatorski wszedł do historii świata jako Praska Wiosna. Wysiłki reformatorskie zostały stłumione przez inwazję wojsk Układu Warszawskiego i późniejszą sowiecką okupację Czechosłowacji. Wraz z moimi kolegami siłą zawieźli nas do ZSRR, gdzie zmusili nas do podpisania "porozumienia" podyktowanego przez rząd moskiewski. Stopniowo pozbawiony wszystkich funkcji, przez dwadzieścia lat żyłem w izolacji pod kontrolą służby bezpieczeństwa. Dla obywateli krajowych, a zwłaszcza za granicą, stałem się symbolem walki narodów słowackiego i czeskiego o demokrację. Po upadku reżimu komunistycznego w 1989 r. powróciłem do życia publicznego i politycznego. Zostałem wybrany na Marszałka Parlamentu. Zmarłem po tragicznym wypadku samochodowym jesienią 1992 roku.